- abcd efgh ijkl mnop qrst uvwx yz
جویدن ناخن ها معمولا از دوره های کودکی آغاز میگردد و در دوره های نوجوانی به صورت قابل ملاحظه ای بیشتر میشود و با بالا رفتن سن افراد کمتر میشود اگرچه امکان دارد این عادات تا دوره های بزرگسالی نیز ادامه پیدا میکند . براساس آمار های نشان داده شده که ناخن جویدن در نوجوان ها با بیشتر شدن قابل توجه رفتار های بدون تمرکز و بروز یافتن مشکل هایی در مرحله های گذر از زندگی افراد و احساس های بی ثبات ارتباط دارد .
چگونه ناخن جویدن کودک ها را ترک دهیم ؟
برطبق راهنمای تشخیص دادن و آمار های اختلال های روانی عنوان شده است که جویدن ناخن ها در مجموعه هایی اختلال های وسواس اجباری دسته بندی شده است و با آن ارتباط دارد .
بر اساس طبقه بندی های بین المللی بیماری ها میتوانیم بگوییم که جویدن ناخن هایی که همراه با دیگر اختلال های احساسی و رفتاری است و شروع آنها معمولا در دوره های نوجوانی و کودکی پیش می آید طبقه بندی شده است مثل : مکیدن انگشت و شست در بینی کردن .
چرا کودکان ناخن می جوند ؟
جویدن ناخن ها از عادت های نادرست است و دلایل دقیقی برای آنها قابل صحبت است . یکی از دلیل های ناخن جویدن میتواند ریشه در عادت های فامیلی باشد هرچند این دلایل که آیا فاکتور های خانوادگی مربوط به تقلید کردن از رفتار ها در ناخن جویدن در بیشتر اعضای خانواده یا ریشه های ژنتیکی تاثیراتی دارد یا خیر هنوز نیز شناخته نشده است .
عامل های روان شناختی اصلی که با این رفتار ها ارتباط دارد شامل : استرس ها ، نگرانی ها ، اضطراب و خلق و خوی غیر متمرکز است . در اصل میتوانیم بگوییم عادت های ناخن جویدن در کودک های مکانیزمی است که برای مقابله با این شرایط استرس آور و از طرف دیگر نیز عدم فعالیت های مناسب ( فعالیت کم ، خسته شدن ) گرسنگی و یا پایین بودن اعتماد به نفس امکان دارد موجب جویدن در کودکان شود . تصور می شود که ناخن جویدن در کودک ها از رفتار های خودکار و غیر عادی است .
محقق ها معتقد هستند که در بعضی از کودک ها عادتهای ناخن جویدن یا اختلال های روان پزشکی همراه است و حداقل یک اختلالی است که با روانپزشکی در قبل از دو سوم کودک هایی که به کلینیک های روان پزشکی مراجعه نمایید وجود دارد . جالب اینکه بیشتر از نیمی از والدین این کودک ها حداقل یک بیماری های روان پزشکی داشتند که مخصوصا اختلال های افسردگی حاد است .
راه حل هایی برای درمان ناخن جویدن کودکان
به صورت کلی ناخن جویدن از وضعیت های شدید و نگران کننده نیست و این عادت بیشتر به مرور زمان از میان رفته است و خود به خود نیز از بین میرود . بنابراین امکان دارد در مورد هایی که خفیف است درمان خاصی نیاز نباشد زیرا در مورد هایی که خفیف باشد جویدن باعث عواقب های جسمی یا اجتماعی بسیار مهم نمیشود .
با این شرایط ناخن جویدن در صورتیکه با بقیه اختلال ها نیز همراه باشد نیازی به مراقبتهای به خصوص دارد . برای درمان کردن این عادت ها اول باید سابقه پزشکی کودکان ( از جمله : جنبه های روان شناختی ) و معاینه های کامل پزشکی انجام گیرد .
اضطراب منتشره
هدف از روش های درمانی مدیریت های مواردی برای از میان بردن استرس های کودکان و ارائه های پشتیبانی ، انگیزه و کمک به نگرانی های کودکان است . کلید های موفقیت این است که کودکان یا نواجوانان انگیزه های مورد نیاز برای ترک کردن این عادت ها را داشته باشد .
در درمان های غیر داروییمعمولا مداخله های رفتاری در وسوسه های ناخن جویدن در نظر گرفته شده است . با این حال تغییرات در حالت افراد زیربنای درمان رفتاری است و اجزای اصلی تغییرات عادت عبارتند از : آموزش ها ، آگاهی ها ، آرام سازی ، پاسخ های رقابتی و جایگزینی .
چگونه ناخن جویدن کودکان را ترک بدهیم ؟
راه و روش های معمول دیگر نیز شامل : اعمال های ماده بد مزه بر روی ناخن ها ، مجازات ها و یا یاد آوری کودک ها برای متوقف نمودن ناخن جویدن است که امکان دارد تاثیر گذار باشد ولی این راه و روش ها ممکن است که اضطراب را بیشتر کند .
مشغول کردن فرزندان و یا ترغیب آنها به انجام دادن کاردستی ها مانند : نواختن موسیقی ها ، تمرین ها ، فعالیت های ورزشی یا استفاده کردن از توپهای کوچک مخصوص نیز میتواند تاثیرگذار باشد .
داروی جلوگیری از خوردن ناخن ها
برای ترک کردن عادت های ناخن خوردن علاوه بر درمان های رفتاری و غیر دارویی از درمانهای دارویی نیز استفاده میشود . در این میان مهار کننده های بازجذب بودن سروتونین میتوانند در مدیریت کردن ناخن خوردن تاثیر گذار باشد .