حذف
اِدوینا اِرمَن، سرپرست این نمایشگاه می گوید: «پیشینیان ما به همان دلایلی لباس زیر می پوشیدند که ما امروز می پوشیم: برای بهداشت، محافظت و راحتی. و طبقه ممتاز، برای شکل دادن بدنشان طبق مُد روز. امروز هم ما همین کار را می کنیم.»
شکم بندهای گوناگون، از لباسهای روزمره گرفته تا نمونه های تزئینی در این نمایشگاه دیده می شوند. تاریخچه سینه بند هم از نخستین نمونه های جدید آن در قرن نوزدهم تا امروز به نمایش درآمده است. نگهداره های دامن، که با استخوانهای باریک نهنگ ساخته می شده هم در این نمایشگاه در نمایشگاه به چشم می خورد.
اِرمن درباره فرآیند ساخت این لباسها می گوید: «به یقین از نیمه دوم قرن شانزدهم، از استخوان نهنگ استفاده می شده و تجارت آن رایج بوده است. فکر می کنم تقریبا تمامی شکم بندهای آن دوره، که هر زنی از هر طبقه اجتماعی می پوشیده، با این استخوانها محکم می شده است. مواد دیگری که به این منظور به کار می رفته عاج، چوب، نی و پلاستیک بوده است.»
او درباره تحولات عمده در تولید لباس زیر می گوید: «یکی از بزرگترین تحولات در لباس زیر که بر تولید سینه بندها هم اثر گذاشت، ابداع نخ کشسانِ بلندی بود که الاستکس نام گرفت و اجازه می داد که در ساخت کمربند یا سینه بند، کمتر از استخوان نهنگ استفاده شود. این یک تحول بزرگ بود. تحول بزرگ بعدی لباس زیرهای چسبان لایکرا بود که از ۱۹۵۹ در اختیار همه قرار گرفت.»
تعدادی از لباسهای زیر مردانه اثر طراحان معروف نیز در این موزه به نمایش درآمده است. این نمایشگاه نشان می دهد که مرز بین لباس زیر و لباس عادی، تا مدتها مبهم بوده است.
نمایشگاه تاریخچه لباس زیر در موزه «ویکتوریا و آلبرت» لندن، تا ماه مارس ۲۰۱۷ به روی بازدیدکنندگان باز خواهد بود.
